Over de kasseien van de Cariben

 
Je moet de bochten ruim nemen en je voeten hoog optillen als je een wat ruwere zee bevaart. Anticiperen dus, anders kun je nog wel eens raar terechtkomen. Het is als de cakewalk op de kermis. Je voeten zodanig neerzetten dat het schip zich eronder kan vlijen.
De Zuiderdam vaart nu over de kasseien van de Cariben, de doortocht ten oosten van Nicaragua en Honduras en ten westen van Cuba. Onder water ligt een berglandschap, zegt de kapitein, en dat maakt de zee wat hobbelig.
Nu schijnt het dat we vannacht behoorlijk hebben gestampt, maar ik was daar niet bij. Ik sliep gewoon. En overdag was het net of ik dronken was. Een goedkope dronk dan, want ik had geen slok op. Antoinette begint zich nu af te vragen wat er moet gebeuren eer ze zeeziek wordt, want ze heeft inmiddels zeebenen gekregen. Pas aan land krijgen we allebei afkickverschijnselen.
De terugreis is inmiddels begonnen, want van Costa Rica koersen we nu af op Fort Lauderdale. Twee hele dagen op zee. Twee dagen zonnen, was de gedachte vooraf, maar dat valt tegen, want hoe de zon ook probeert, ze kan het schip net niet inhalen. De temperatuur is prima (een graadje of 28 in de plus), de wind wat straf. We zwerven wat over het schip, Antoinette probeert toch nog hier en daar een zonnestraaltje te vangen en ik duik in mijn elektronische boek, met een kop cappuccino in een comfortabele stoel in het internetcafé/bibliotheek. En ik kijk nog een keertje naar alle kunst en kitsch aan boord, daarvan is genoeg voorradig.
En dan hebben we ook nog de marinersbrunch, voor mensen die vaker met de HAL hebben gevaren, op uitnodiging van de kapitein. 's Avonds strak in het pak (formal night) naar de Pinnacle Grill, waardoor het pak nog strakker komt te zitten. Dan kijk je je ogen uit naar de vreemde creaties die langskomen. Een man van een jaar of 75 bijvoorbeeld in een zwart pak met daaronder witte gymschoenen. Of een andere man in korte broek, maar dan wel strak in de vouw gestreken. Anderen lopen in een smoking en avondjapon en passeren iemand die helemaal geen boodschap heeft aan de kledingwensen en lekker aantrekt wat-ie zelf wil, meestal een korte broek met daaronder heel
grote, felgekleurde sportschoenen. En ik mijn vingers maar uit de kom draaien om een stropdas te strikken, wat me wel steeds beter afgaat. Antoinette had zo'n beetje een knipkaart bij de kapper om heur haar te laten opsteken. Jaja, aangekleed gaat uit. En met alle soorten van genoegen.
Misschien dat we morgen nog even een gokje wagen bij de bingo (we zijn tenslotte met bejaarden onder elkaar niet waar?), want de jackpot daarvoor is deze week inmiddels opgelopen naar 100.000dollar. Zou niet gek zijn als sluitstuk van een heerlijke rondreis.
Eigenlijk zouden we best willen overstappen op een andere boot, want de kou in Nederland lokt ons totaal niet.